Birds of God

سوپاس بۆ ئەو هاوڕێ  بەڕێزەی ئەرکی کێشاوەو  ئەم ئاوەزە جوانە بەم دەقەمان بەخشیوە

'Objecthood – بە ئامرازکردن یان ' شەیدایی بۆ شتاندن

جینۆسایدی کورد و بە ' کەسی' کردنی مێژوو

-4-

                                            'Objecthoodشتاندن – بە ئامرازکردن یان ' شەیدایی بۆ

کازیوە ساڵح

-   بە ئۆبجێکت کردن یان شتاندنی مرۆڤ جەوهەری فیزیکی و عەقڵی ئۆبجێکتکراو لە میانەی عەقڵ و تێڕوانینی خاوەندارەوە هەڵئەسەنگێنرێت و مەشقی شوناس و کەسیەتی ئەکات. 

-  کلتورو  مۆراڵی سیاسی و کۆمەڵایەتی و ئاینی دوای ڕاپەڕین و ئازادی ؛ بە دەست نیشانکراوی پاش جینۆسایدکردنی کوبانی و ئێزیدیەکان و بەرهەم هێنانەوەی ئەو شتاندن و ئامرازبوونە  بەڵگەی حاشاهەڵنەگری نائامدەیی  ویژدانی نەتەوەییە ئەسلمێنێت. 

   ئەم باسە لە ڕووی ماتماتیکی و زمانەوانیەوە دەرگا لە سەر چەمکی ئۆبجێکیتهوود ناکاتەوە . بەڵکو ئامانجێتی  لە ڕووی فەلسەفییەوە  ئەم چەمکە بە دۆخی کلتووری  بەر جیۆساید و پۆست جینۆسایدەوە ببەستێتەوە . " پسپۆرانی بواری جینۆساید باسیان لە ئۆبجێکتهوود نەکردووە لە بواری جینۆسایددا . بەڵام ڕاڤە فەلەسفێکەی ئەم چەمکە ئەتوانرێت ڕاستەوخۆ بە کلتورەوە ببەسترێتەوە و جینۆسایدیش بەهرە لە کلێنە کۆمەڵایەتیەکان وەئەگرێت ، بە جینۆسیادی کلتوری دەست پێ ئەکات و بە لە ناوبردنی فیزیکی کۆتایی دێت"(  Salih,2013  )   

لە ڕووی فەلسەفییەوە بە زمانێکی ساکار، ئۆبجێکت ئامراز بەرانبەر بە سەبجێکت ئامانج بەکارهێنراوە. سەبجێکت چاودێری ئوبجێکت ئەکات، بەکاری ئەهێنێت، فرێی ئەدات. ئۆبجێکتیش ژێر ڕکێڤکاری سەبجێکت پەسەند ئەکات. ئۆبجێکت یان ئامراز بە بێ پاشگری 'هوود' یان ' کراو' کە ئەکاتە ئامرازکراو ئەکرێت هەندێ جار لە واتایەکی پۆزەتیڤەدا جێگەی بێتەوە، بەڵام بە زیاکردنی ئەو پاشگرە دۆخ و شوناسی ' شت' ی پێ ئەبەخشێت. وەکو خاوەنداری نموونەی زەوی و موڵک  و شت و مەکی ناوماڵ کە کەسێک خاوەنیەتی و مامەڵەی پێوە ئەکات لێرەشەوە مەسەلەی پەیوەندی شت و خاوەنداریەتی سەر هەڵئەدات لە سەر بنەمای دوو خاڵی سەرەکی  کە ئەم چەمکە بەرهەمهێنەریانە ئەوانیش کێشەی ڕووکەش و گۆڕان لە گەڵ کێشەی ناوەڕۆک یان جەوهەرە.                                                                                .    

      کێشەی گۆڕان بۆ ئۆبجێکت یان شت زیاتر خۆی لە قەوارە و رەنگ و کێش ..تد. ڕەنگدەداتەوە، جەوهەر یان ناوەڕۆک تەنها    لە میانەی خاوەنداریەتیەوە مەشقی بوونی خۆی ئەکات. شت خاوەنی ناوەڕۆکی سەربەخۆ نیە و بەهاداری ناوەڕۆک لە         بەهاداری تێڕوانینی خاوەنەوە ئەنرخێنرێت.                                                                                                          

              بە ئۆبجێکت کردن یان شتاندنی مرۆڤ جەوهەری فیزیکی و عەقڵی ئۆبجێکتکراو لە میانەی عەقڵ و تێڕوانینی خاوەندارەوە هەڵئەسەنگێنرێت و مەشقی شوناس و کەسیەتی ئەکات.  هانا ئەرندەت یەکێکە لەو فەیلەسوفانەی چەمکی شمەکبوونی {  Thingness }  ی بەکارهێناوە لە دوو ڕوانگەی جیاوازەوە .  لە ڕوانگەی کلتوری  پۆست کۆڵۆنیالیزمییەوە کە بە ئاژەڵاندنی مرۆڤ چوێنراوە وە لە ڕوانگەی خاوەنداریەتیەوە کاتێک باس لە کلتورجەماوەری و میدیای جەماوەری ئەکات . پێی وایە ئۆبجێکت ئامراز  هێندە کلتوریە کە توانای بەرگەگرتن و مانەوەی هەیە ، ئەم بەرگەگرتنە پێچەوانەی ئەرک و فەرمانەکانیەتی . ئەویش بەهۆی ونبوونی ناوەرۆک  بەهای  لە جیهانی باودا بە هۆی بەکارهێنان و لە کارخستنییەوە . ئەرندەت پێی وایە شمەکی ئۆبجێکت لە ڕۆخسار و قەوارەدا دەرئەکەوێت ، واتە جوانی پێوانەیەکی جەوهەرییە ، ئەگەر بمانەوێت حوکمی ئۆبجێکت بە هۆی بەها و بەکارهێنایەوە بکەین ، نەک  ڕوکەش ئەوا بەر لە ڕوانین پێویستە چاوەکانمان دەربهێنین بۆ ئەوەی نەبینین. لێرەوە  ئەرک و لێپسراویەتی جیهان کە لە کۆمەڵگە و کۆمەڵی جەماوەریش یان گشتگیردا دەرئەکەون بێ بەشە لە جیهانی جوانی و کلتور.  چوون کلتوور تەنها لە رێگەی ئەوانەوە پارێزراوە کە جیهانیان لە پێناوی جیهاندا خۆش ئەوێت ، ئەگەر نا ، هەموو شت دنیویەکان بە بێ ئەو جوانیانەی مرۆڤ دروستی ئەکات ... ژیانی مرۆڤ بێ هودەیە و هیچ مەزنیەکیش بەردەوام نابێت (  Arendt,1992 (

        لێرەدا پێویستە لەوە تێ بگەین لە گەڵ شمەک هەردوو چەمکی شوێن و خاوەنداریەتی ئامادەییان هەیە، بەڵام  خاوەنداریەتی شمەکە بوون یان شتاندن  لە  خاوەنداریتەی  شوین جیاوازیەکی مەجازی هەیە ،  جیاوازی نێوان شمەککردن و شوێن یەکسان نیە بە جیاوازی یاسایی وەکو شتێکی ڕاستەقینە گیراو یان شتێکی کەسی و جێگۆڕکێ کار .ئەرندەت مەبەستی ئەوە لە پۆستی جیاوازی کەسێک تێ بگەین کە پۆستی بەخشینی مافی خاوەنداریەتی ئەبەخشێت وە ئەو ئۆبجێکت –ئامرازەی ئەم مافەی ئەخرێتە سەر

        لە ڕاستیدا هەر ئەم  چەمکی جیگۆڕکێ ی خاوەنداریەتی مەرگی شوێن لە شمەکدا ڕائەگەیەنێت. بە دروستکردنی ئەم ئارگومێنتە ئەمەوێت گرێت بدەمەوە بە چەمکی جینۆساید و  بەکەسیکردن مێژووە لە هەردوو ڕووی خاوەنداریەتی جێگۆڕکێ پێکراو و هەردوەها  لە ڕوانگەی ئارندت 'میدیا و کۆمەڵگەی جەماوەری' یشەوە . دەستپێکی بە وروژاندنی پرسی گۆرێنی سەبجێکت ئامانج  بۆ ئۆبجیکت ئامراز  و  شتاندنی مرۆڤ و بە بە کەسیکردن کارەسات و توانەوەی هەردوو لە بۆتەی شوێندا ئامانجی لە ئێستە بە دووی ئەم باسە ئەبێت. ڕونکردنەوەی  چۆنیەتی شەیدایی مرۆڤی کۆڵۆنیاڵکراو بۆ شتاندنی  خود و دەرەوەی خود .

       لە ڕابردوودا باسم لەوە کرد چۆن لە ناو کورددا بەر لە جینۆسایدی فیزیکی و ئەو کاتەی ڕاگتبوو بە جینۆسایدی کلتووری  کێشە شۆڕش لە ڕووی کلتورییەوە بە کەسیکرابوو ، هەرچیەکی ڕووبەروو ئەبووە کێشەی خۆی بوو نەک کێشەی سەرجەم کۆمەڵگە. ئەمەش لە رێگەی ئۆبجێکتکردنی شۆڕشگێرەوە بۆ ئامرازێکی بێ بەها بۆ لە ڕوانگەی کۆمەڵایەتیەوە لای بەشێکی زۆری کۆمەڵگە بەڵام بەکارهاتوو هەتا بە ئامانج گەشتنی سەرجەم کۆمەڵگە.
       ئەوەی جینۆسایدی کورد لە جینۆسایدەکانی دی جیائەکاتەوە جگە لە ئەفریقی ، ئەو فاکتەیە کە کورد   جگە لە ماڵە قوربانیەکان، ئەوانی دی بە گشتی ڕۆڵێکی باڵای گێڕاوە لە هاوکاریکردنی شتاندنی قوربانی یان  دووبارە  بەرهەم هێنانەوە ئۆجێکتکردنەوەی کۆمەڵایەتی . بەشی دووەمی چیرۆکی ڕابردووتان  لێرەدا بۆ تەواو ئەکەم و پاشان وەکو کەیسێک ڕاڤەی ئەکەین.  خوداوەندی یادەوەریەکان ، یادەوەری مناڵین وەکو ئەو ماڵە قوفڵ دراوەیە کە هەرگیز کلیلەکەی ون ناکەیت.  تەنانەت ئەو ڕووداو و دەستەواژانەی بە مناڵی لێێ تێ ناگەیت لە گەورەبووندا ئەبن بە سەرقافڵەی یادەوەریەکان ، بە ڕاڤەی خۆت  هەموو کۆدەکانی دەشکێنیت، هەندێ لەو یادەوەریانە ئەوەندە تاڵن پێت خۆشە خەونێک بێت لە بوڵقی کەفە ئاوەکانی مناڵی بچێت بە فویەک بتەقن و کۆتاییان پێ بێت . تەواو وەکو یادەوەی ئەو کچە ٧-٨ ساڵانەی لە قەیرانە سیاسیەکانی خێزانە شۆڕشگیڕەکەیا گوێێ لە ماڵە خزمەکەیەتی گفتووگۆ ئەوە لە سەر دوای ڕۆژی ئەوی مناڵ ئەکەن و ئەڵێن، " ئەم کچە ئەگەر گەورە بێت جوان دەرئەچێت و خزمەکانی دایکی لە دەستمان دەرئەکەن،  ئەگەر هەر لە ئێستاوە فرسەتی لێ نەهێنین بۆ کوڕیەکی خۆمان. بە دایک و باوکی ئەڵێین بۆ ئەوەی لە گرتنی بەعسی بیپارێزین و لە حەیا چوونی بتانپارێزین ( گوایە بەعس کە مێینەی بگرتبا لاقەی ئەکرد) هەر لە ئێستاوە ئەیکەین بە دەزگیرانی فڵانی(...) کوڕمان، کە هاتن بۆگرتنتان ئەڵێن بوکی ئێمەیە و نایگرن"

           ئەگەر لە ڕووی سیاسیەوە سەیری ئەو کەیسەی سەرەوە بکەین هاوتەریبە بەو هەموو ئەو هەنگاوانەی کە بەعس ناوێتی بۆ لاوازکردنی ماڵە شۆڕشگێرەکان بۆ  کردنیان بە ئامراز و  ئاسانتر کۆتایی پێ هاتنیان. وەکو ئەوەی سەرەتا خاوەنداریەتی ئۆبجێکت ئامراز و موڵکی لێ وەرئەگرتنەوە ، دەستی بە سەر ماڵ و موڵک و پارەیاندا ئەگرت، دوایی ئەگەر ماڵێک کوڕی هەبوایە کورە لاوەکانی ئەکوشت ، ئەمەش لە لایەک کۆتایی بە سەرچاوەی شۆڕش و خوێندەواری و گۆڕانکاری نوێ و ڕەگەز ئەهێنا.  لە لایەکی دی ئەندامانی دی خێزانەکەی ئەگۆڕی بە ئۆبجێکت، وەکو ئەوەی ، لە ڕەگەوە ورە و خواستی ژیانی هەڵئەکەند بەوەی کەسێکی ئازیزی خێزانەکەی شەهید ئەکرد و ئاشکارش بوو هەر ماڵێک ئەندامێکی شەهید بووە لانی کەم دایکەکە بووە بە شەهیدێکی زیندوو. شەرباری ئەوەی ئیتر ئەو مۆری ڕیسک ئەدرا لە چارەنووسیان . ئەوەی خزمە کەش کە وەکو بەشە زۆرکەی کورد بە دەم شۆڕشگێر و بە کردەوە ئاژاوەگێر بوون ، بە هەمان پرەنسیپی سیاسی بەعس ئەو خێزانەی هەموو شتی لە دەستداوە مناڵەکانی نەبێت، هەوڵدەدەن بە تاکتیی ژەهراوی  ئەوەی تەنانەت بەعسیش دەستی بەسەردا نەگرتووە ئەوان دەستی بە سەردابگرن. ئەمەش قوربانی تەنها تەجرید ناکات لە مرۆڤایەتی ، بەڵکو تەجریدیش ئەکات لە ژیان و پێی ئەڵێت ئێستا ئەتوانیت لە ناخەوە کۆڵ بدەیت چی دی بەرگەی ئەشکەنجەدانەکان نەگریت و ورە بەردەیت. واتە بازنەکە گەڕایەوە سەر هەمان هێڵی خوڵانەوەی سیستەمەکە.

       ئەگەر لە ڕووی سایکۆلۆژیای کلتورییەوە لەو کەیسە بڕوانین تێدەگەین قسەکەر فێڵی بە دەستهێنانی مناڵەکە وەکو بەزەیی ئەخاتە ڕوو، نەک ڕێز یان داوا . وەکو ئەوەی بڵێت ئەم پیاوەتیەتێت لە گەڵ ئەکەم ، هەر لە ئێستاوە، کچەکەت لە کۆڵ ئەکەمەوە چونکە ئێستا یان داهاتوو لە گەڵ خۆتدا بیرگن ئەوە ئیتر ئێوە تەنها تاوانبار نین چونکە شۆڕشگێرن بەڵکو بێ ئابرو و لەکەداریشن.  کە پلانەکەیان سەری نەگرت قوربانی مناڵەکانی پێشکەش نەکرد ئیتر پاش گرتنی خۆی مناڵەکانی لای ئەوان جێگەی مەترسی بوون هەر لە دەرگاوە ئیزن ئەدران کە هات و چۆ نەکەن بۆ ئەوەی حکومەت گومان لە ئەوانیش نەکات. ئەم چیرۆکە ئەڵێت قسەکەر ئەزانێت قوربانی کراوە بە  ئۆبجێکت، بە شت ، شتیش خاوەنی هەیە خاوەنداریەتی نیە . لە غیابی شوێندا ،کە مرۆڤی شتێنراو 'شت' ناتواننێت خاونی بێت ،  شوێنێکی ئاسایش، مافی خاوەنداریەتیە کەسایەکانی قوربانی ئەخاتە ڕیسکەوە بە بەرهەم هێنانەوەی دووبارە ئبجێکتهوود / شتاندنی قوربانی.

           ئەو ژمارە زۆرەی پێشمەرگە و شۆڕشگیڕەکان کە هاوسەر و دەزگیرانەکانیان لێ سێندراوەتەوە و کە لە دڵخوازەکەیان کراون بە بیانووی هەمان هۆ کە شۆڕشگێرن، بەڵگەی هاوکاری گشتی ئۆبجێکتهوودی شۆڕشگێڕ لە لایەن کۆمەڵگەی کوردییەوە کاریەکی هێندە ساکار و شەرعەیەت پێدراوبووە وەکو کلتوریەکی گشتی ڕەچاوکراوە. ئەمەش مانای ئەوە شتێک نەبووە بە ناوی ویژدانی نەتەوەیی ، ئەو فاکتەرە دەروونیەی ئەبێت بە یەکەم سەرچاوەی پاراستنی سەرچاوەی نەتەوەیی ڕۆحی و مادی .ڕوونتر بۆ نموونە ئەو ویژدانە نەتەوەییە  ئەمڕۆ لای کوردی باکور ئەبینرێت لای ئێمە ئامادەیی نەبووە.

       کلتورو  مۆراڵی سیاسی و کۆمەڵایەتی و ئاینی دوای ڕاپەڕین و ئازادی ؛ بە دەست نیشانکراوی پاش جینۆسایدکردنی کوبانی و ئێزیدیەکان و بەرهەم هێنانەوەی ئەو شتاندن و ئامرازبوونە  بەڵگەی حاشاهەڵنەگری نائامدەیی  ویژدانی نەتەوەییە ئەسلمێنێت.

         

تێبینی: ئەمەی دەیخوێنیتەوە کورتەیەکی بابەتی ئۆبجێکتهوود و جینۆسایدە ، هەموو بابەتەکە نیە. ئەگەر ئەم بابەت بە ئنگلیزی خوێندبێتەوە یان بیخوینتەوە لە داهاتوودا نموونەکەی تیدا نیە.

سەرچاوەکان

       Arendt, Hannah (1992) Lectures on Kant's Political Philosophy, university of Chicago Press.

Salih, Kaziwa (2013) From Indigenous Genocide to Post-Migration Genocide, York University

 

Divorcing Canada

Every winter

I decide, to divorce Canada

And leave everything

Every fall,

The rainbow trees

Put in my finger

 A new engagement ring

                                                           Kaziwa Salih

Wisdom of Being Blind

 This story was published in The Voices Magazine , 2014 A Toronto Writer Co-Operative Anthology. PP 52-58

 by: Kaziwa Salih

            From the balcony of my apartment on the 20^th floor, I’m looking at people as they pass on the road below. People, cars, everything looks very diminutive from here, as small as the dots on dice. In the past I would have liked to have the vision to see the tall palaces and mansions people frequently talked about; to see children smile and adult emotion. But I never thought, gazing down, from the top of those palatial roosts, things would be this filthy and small.  Now I understand why politicians and sovereigns always view their subjects as insignificant; it seems, they never descend from their flayed illusions. They look down at the people, while they hallucinate about themselves and their opulence.  

                               .

            I begin to detest being on the balcony, and come in to the dining room.  The nostalgic thrill of past imagination of the world when I couldn’t see draws me to prefer to drink a love triage of past memory.I recollected the time I was a disappointed guitar player; and he was handling all my sorrow.

            I turn on the TV. For half an hour I wait, longing for a romantic song that will be my imagination’s adornment; but the news is about wars, terror, weapons, and killing. Will it ever end? “Thirty thousand women in Darfur are raped in a single day. Russia has sold eighty thousand fatal weapons to Iraq.” Damn! Iraq does not have eighty organizations to protect human rights, the environment, to work on cultural and social developments, but it needs eighty-thousand destructive and murderous weapons. I almost wish that I lost my sense of hearing as well, so I would not have to hear anymore about injustice and defeat.

            Had I known being sighted would be this difficult; I would never have permitted my eyes to be introduced to light. However, it wasn’t my fault; it was the fault of love. I drift back to that tender time when love, innocently became my sustenance.

            Ugh, I cannot forget those days when I was a blind; a guitar-playing girl. I played my guitar on the street, and people would throw change into my guitar box, or bring me water and food. I was trying hard to earn money for an eye operation. I pretended I could see, but on most evenings, some of the young men of the city – drug users, would rape my dreams, as Darfur’s women were raped, and steal my money. They knew that even if I went to the police, I wouldn’t be able to identify them, and they wouldn’t be found.  I’m not saying that sometimes I didn’t think of them as beasts. For these reasons, I am very cautious with human beings. It punctures my soul when I remember how those men once tried to break my guitar.

            One day, when they tried to steal my money again, I heard a man give them a good lesson,beating them up until the police arrive, preventing their thievery. He stayed with me until evening, returned me to my home, and protected me.

            The next day I waited for the passersby. I waited for people’s sympathy to help me towards gaining my sight. I felt a serene hand by head. It combed the hair on my right side with passionate rain, and gave me a piggy bank to put my money in. Ever since that moment, that hand would hold my hand and take me home, protecting me from those who spoiled my dreams and expectations.

            All of these stories occurred between us, without knowing what this man looked like; what was his colour; whether he was a young or old; handsome or ugly. He was compassionate, which made him ideal in my eyes. Day-by-day his caring for me bloomed. He took me to the doctor. He was certain that my eyes would regain sight if surgery could be performed. When news of my surgery was confirmed, he was carried by happiness. He said: “A burden has been lifted. Do not worry about anything; your sight is my duty. Soon, your eyes will alight on the wilderness and the world, or will light on me.” He laughed, and tapped my shoulders.

            I was not so much interested in seeing the world, as I was in seeing him. I thought more about embracing my beloved with abundant love, than anything the doctor told me. When he heard how much the operation would cost, I overheard him say to the specialist, “Doctor, all that I have saved and collected throughout my life is not enough for this surgery, but I will multiply the hours of my work day, and pay the entire amount within a month.”

            He kept his promise. He worked three different jobs during the day. He wasn’t sleeping more than three hours. I would almost have preferred to stay blind than expose him to this tiring routine. After two days, my dissatisfaction with the situation resulted in my illness. I knew I could not live without talking to him, without listening to his warm voice and embracing his love. He would talk to me for hour and hours. I came to call him a man with insane sin, which might seem peculiar. But in my encounters with many who have passed through these streets, I have learned that lunatics have kinder hearts, and deserve more love and appreciation than the others. Oh, I wish the madman’s insane laws ran this world.I guess,there wouldn’t be wars or hatred between people.

            Yes, he was cherishedof my heart because he was the only person who was able to ignite the lamp of my spiritual essence. I was eager to return to optical light to see him with my own eyes, this great person, who did so much to help me. We could play guitar together, sing our favourite love song we shared.  He called me the greatest guitar player. He was convinced of my future success and promised he would support me when I became a superstar. This would mean all of his dreams would come true as well.

            Oh, God of love, how difficult that month was; I was glad when his work finally came to an end. But, even in the few hours that were devoted to rest, he planted hope in my heart. I did not believe the world of love and tenderness that engulfed me could exist.  I felt sorry about the years I had spent blind and deprived of such kindness. I told myself I was mistaken, when I harshly mistrusted human beings and imagined that all people were like the mindless youths who harassed me on the street. He made everyone beautiful in my eyes.                          

            The yearnings of my soul prevented me from thinking about the surgery. When the doctor announced the operation was a success, I was unable to express one word, in any languages. No single word could express the happiness I felt after opening my eyes for the first time in my life. The first sight of my eyes was his eyes. Our eyes locked for a while. The warmth and joy flow from his eyes that made me drunk and melted me in the lap of love.

            I did not pay attention to the rest of his features. I was certain that whatever he looked like would not affect my love for him. When my euphoria eased, I saw his features. It’s true the person before me wasn’t as handsome as I thought he would be, but in my view, features do not change the fact he is a human being that I trusted and loved.

            Shortly after the operation, we got married. Ever since that fateful time, I have looked for the signs that cause the crossing from one stage to another. I thought I would make him a happy father, and we would live happily after forever.

             Within the space of one month, his personality changed and he became a different person. It was like changing white to black; good to bad; bad to worse.

            I am not sure how someone is able talk about the depth of happiness at length, but talking about this kind of pain is like trying to stretch a sentence beyond its limit.I’m not sure where to start. However, I finally reached the conclusion that the man who I called my dearest had stepped out of the circle of love he had drawn for us. After only one month, my fingers, which were once magic fingers, became the fingers of failure and weakness as he was telling me. My melody, which he said he lived by, became a threat. A perverted miracle had occurred and had changed his words to lies; his actions to betrayal.

             I will never forget the many days which passed without his breathing a word to me, or the days he was cynical:

            “I regret everything I have done for you. My charity should have made you as a slave to me. You should have felt shame to refuse me anything. Who would you have been without my help that gave you sight.But you shamelessly talk about your rights and responsibilities.  What a shame!” Hekicked my guitar to the end of the room, several pieces scattered around, and then he added, “You are now simply a parasite and do not have any rights. You received all of your rights when you had your eye surgery”.

            “Excuse me? What are you talking about?” I asked.

            “I have given up my life: my time, my work, my family, my friends and relatives, all for you. No one would do what I have done. I was a stupid man to help you. Anyone else would kiss my hand daily for what I have done for her, but you do not.” He shouted.

            “For hells sake,” I shrieked, “Do we have a master and slave relationship or have a bond between a husband and wife?”

            “They are the same,” he argued.

            “You are wrong” I said in defiance, “You hid the fact that you grew up in a clan until after our marriage.” I opened the window to reduce the strong stink of herbal hair remedy that was on a bald part of his head, and continued, “When you offered to help me, I didn’t know you, nor could I see you. Whatever you did for me was of your own free will. I didn’t force you to do anything. I begged you a hundred times not to work so hard. I didn’t want you to suffer because of me”.

            “I was senseless!” he snapped, “If had helped any other woman the way I helped you, she would have been kissing my hand daily. She would have spent her time creating wonderful works of art then forfeit her signature for mine; she wouldn’t do any creative work on anything but on parsing me”.

            “I do not understand what you mean. You want me to produce artwork and present it to you? That isn’t a problem; I have done that many times. If you have no respect for what I have done for you, then your memory is betraying you, because you have a moral problem,” I said.

            “You are a stupid woman, you don’t understand. If any other woman had produced works of art, she would have published them under my name.”  He retorted.

            “If you helped me because you wanted a hand-kisser, a slave, and fame, at the expense of my work and my dignity, then I suggest you find a sugar mama. You have crossed the red line.” Picking up my keys on the table while going toward the parking lot, I said, “I am not interested in discussing this with you any longer.”

            I wish that conversation had been our last. Wish, I didn’t waste my time further with this deceiving individual.

            Well, I do not want to remember that absurdity and its wounds anymore. I do not want to remember the times he acted as if he was the only one who could decipher my insane heart, and comprehend my feelings. I do not want to go back to that time when my dream and trust fell down with autumn leaves.  No, even I do not want to speak or think of it any more.

            Now, I live blindly and have decorated my eyes with black glasses. During the day, at the usual time, I go to the street and strum on my guitar until evening. I do not want the benevolent man because in the end, it turns to hatred and rancor. I see sighted people passing by. Their hungry eyes are on the alert for the police. They are looking to know whether the police are around or not, so they can take whatever money I have in front of me. I laugh at them. These blind men will never know I’m not blind anymore. They imagine my smile is a request for money. I continue to laugh and smile, sometimes with caution and fear. I watch them closely; to make sure they don’t plunder my dreams with their mischief. Those ordinary people will never know the truth behind my black glasses. I always laugh at these people and laughter becomes a big part of me.  I believe nothing works faster than laughter to bring your mind and body back into balance.